ET42 - normalnotorowa elektryczna dwuczłonowa lokomotywa towarowa produkcji radzieckiej.

Konstrukcja lokomotywy wzorowana jest na elektrowozach WŁ10 (ВЛ10) i WŁ11 (ВЛ11) kolei radzieckich i charakteryzuje się prostą budową, ale także łatwością eksploatacji i niezawodnością. ET42 od początku została zaprojektowana jako dwuczłonowa, w przeciwieństwie do pozostałych lokomotyw dwuczłonowych eksploatowanych przez PKP jak ET41 oraz ET40. Z tego powodu nie istnieje "pojedyncza wersja" ET42, ani też nie jest możliwe przebudowanie jednego członu na samodzielną lokomotywę. W ET42 nie ma pustych miejsc po kabinach dzięki czemu jest ona krótsza niż konstrukcje pochodzące od lokomotyw pojedynczych. Silne powiązanie obwodów elektrycznych pomiędzy członami umożliwia pełną współpracę między nimi, np. łączenie w szereg wszystkich silników z różnych członów. W ten sposób lokomotywą ET42 można ruszyć bardzo ciężki pociąg lub jechać powoli bez uciekania się do stratnej jazdy oporowej. ET42 jest wyposażona w sprzęg do ogrzewania wagonów, co pozwala prowadzić nią również pociągi osobowe.

W latach 1978-1982 zakupiono 50 lokomotyw ET42, które zostały wyprodukowane w zakładach NEWZ w Nowoczerkasku w ZSRR, a elektrowozy zostały w całości przydzielone do lokomotywowni Zduńska Wola Karsznice. Głównym przeznaczeniem ET42 jest obsługa najcięższych pociągów węglowych na liniach wiodących ze Śląska do portów w Gdańsku i Gdyni. Cztery lokomotywy (ET42-003, ET42-045, ET42-043, ET42-033) zostały skreślone z ewidencji PKP.